مختلف(فلسفه.فیزیک.نجوم.کتاب)

صادق هدایت (تولد:۲۸ بهمن۱۲۸۱ برابر با ۱۷ فوریه۱۹۰۳ در تهران، مرگ: (خودکشی با گاز) ۱۹ فروردین۱۳۳۰ برابر با ۹ آوریل۱۹۵۱ در آپارتمان اجاره‌ای مکرر، خیابان شامپیونه، پاریس). نویسنده، مترجم و روشنفکر ایرانی است.

هدایت از پیشگامان داستان‌نویسی نوین ایران و روشنفکری برجسته بود. بسیاری از محققان، رمانِ «بوف کور» او را، مشهورترین و درخشان‌ترین اثر ادبیات داستانی معاصر ایران دانسته‌اند. ^[۲] هرچند شهرت عام هدایت نویسندگی است، اما آثاری از نویسندگانی بزرگ را نظیر ژان پل سارتر، فرانتس کافکا و آنتون چخوف نیز ترجمه کرده‌است. حجم آثار و مقالات نوشته شده دربارهٔ نوشته‌ها، نوع زندگی و خودکشی صادق هدایت بیان‌گر تأثیر ژرف او بر جریان روشنفکری ایران است.^[۳]

صادق هدایت در ۱۹ فروردین سال ۱۳۳۰ در پاریس خودکشی کرد. آرامگاه وی در گورستان پرلاشز، قطعه ۸۵، در پاریس واقع است.

براساس نظريه ريسمان ها، جهان ما پوسته اى ۴ بعدى است كه در يك فضا- زمان ۱۰ بعدى شناور است.

۲- درصورت انحناى شديد ابعاد فراسوى جهان ما، هر ذره اى كه قادر به خروج از ابعاد چهارگانه اين جهان باشد، مى تواند با ميان بر زدن از ميان بعد پنجم، حتى از نور هم پيشى بگيرد.
۳- حركت سريع تر از نور، از ديد برخى از ناظرهاى اين جهان، به معناى سفر در زمان و بازگشت به گذشته است.
۴- گراويتون ها و نوترينوهاى خنثى ذراتى هستند كه امكان خروج از جهان ما را دارند. بنابراين اين ذرات قادرند در زمان سفر كنند

آيا شخصي ديگر با اينکه شما نيست، روي سياره اي به نام زمين با کوه هاي مه گرفته ، مزارع حاصل خيز و شهرهاي بي در و پيکر در منظومه خورشيدي که هشت سياره ديگر نيز دارد، زندگي مي کند؟

آيا زندگي اين شخص از هر لحاظ درست عين زندگي شما بوده است؟

اگر جوابتان مثبت است ، شايد در اين لحظه او تصميم بگيرد اين مقاله را تا همين جا رها کند در حالي که شما به خواندن مقاله تا انتها ادامه خواهيد داد

انيشتين نشان داد كه ثابت بودن سرعت نور توام با فرمول بندي دقيق تعاريف و اندازه گيريهاي مربوط به مفاهيم بنيادي طول ، زمان و جرم چگونه در بررسي سرعت هاي نزديك به سرعت نور به نتايج شگفت آوري منجر مي شود .

نتايج اساسي كشف انيشتين چنين است : اگر جسمي سرعت بگيرد و به سرعت نور نزديك شود زمان اندازه گيري شده به وسيله ي ناظر ساكن با زمان اندازه گيري شده توسط شخصي كه با آن جسم حركت مي كند متفاوت مي شود . براي مثال اگر اتومبيلي بتواند با سرعت مثلا 90% سرعت نور حركت كند ناظر ساكن در كنار جاده احساس مي كند كه ساعت نصب شده بر روي اتومبيل درست كار نمي كند . چرا كه به نظر او اين ساعت عقب مي ماند . اما در اصل اين ساعت نيست كه كند مي شود بلكه خود زمان كند مي شود و اگر راننده خود زمان را اندازه گيري كند چيزي عجيب يا غير عادي در ساعت خود نمي بيند . با وجود اين هنگامي كه اتومبيل به نقطه ي آغاز حركت بازگردد و متوقف شود راننده ي آن ( بسته به اينكه چه مدتي در سفر بوده است ) از ناظري كه ساكن بوده است چند دقيقه جوان تر خواهد بود .    اثر شگفت آور ديگر به طول جسمي كه با سرعت نزديك به سرعت نور حركت مي كند مربوط مي شود . در همان مثال پيشين كه اتومبيل مسابقه اي ما با سرعت 90 % سرعت نور حركت مي كند ناظر ساكن با كمال تعجب مي بيند كه طول اتومبيل كوتاهتر مي شود و به نصف طول معمولي آن مي رسد ، اتومبيل پهن تر نيز ديده مي شود ، اما طول آن در راستاي حركت به طور قابل ملاحظه اي كاهش مي يابد . البته راننده اتومبيل هيچ چيز غير عادي را احساس نمي كند . فيزيكدانان ، اين اثر انقباض نسبيتي طول را نيز در آزمايشگاه اندازه گيري كرده اند . سومين اثر به جرم مربوط است . انيشتين نشان داد كه جرم جسم متحرك از نظر ناظر ساكن به سرعت حركت آن بستگي دارد . براي مثال اگر وزن اتومبيلي 500 كيلوگرم باشد هنگامي كه سرعت اتومبيل به 90 % سرعت نور برسد وزن آن نيز دو برابر مي شود و به 1000 كيلوگرم مي رسد.اتساع زمان :   اثري كه نظريه خاص ‌نسبيت ‌ پيشگوئي كرده است . ناظري گذشت زمان t را با ساعتي اندازه مي‌گيرد كه در سفر با خود همراه دارد. ناظر ديگري كه با سرعت v نسبت به ناظر اول حركت ميكند ساعت مشابهي همراه دارد.به نظر ناظر اولي خواهد رسيد كه بر ساعت ناظر دوم زمان

هنگامی که انسان می کوشید تا جاذبه ی گرانشی را با مکانیک کوآنتوم یکی کند باید نظریه ی زمان موهومی را نیز در آن دخالت می داد . زمان موهومی راستا و جهت های قابل تشخیصی در فضا ندارد . اگر کسی بتواند بر حسب زمان موهومی بسمت شمال برود الزاما باید بتواند به عقب برگشته و از جنوب سر درآورد...

همه چيز درباره زمان

زمان دوره اي است كه يك عمل يا يك رويداد رخ مي دهد .از هر چيزي كه تغييرات منظم دارد مي توان براي سنجش زمان استفاده كرد .  زمان مانند طول و جرم يك مفدار بنيادي در فيزيك است و بعد چهارم آن محسوب مي شود . براي اندازه گيري زمان سه روش موجود است . دو روش اول بر مبناي حركت روزانه ي زمين به دور محورش است . اين روش ها به وسيله ي حركت ظاهري خورشيد در آسمان ( زمان خورشيدي ) يا حركت ظاهري ستارگان در آسمان     ( زمان نجومي ) تعيين مي شود . روش سوم اندازه گيري زمان مبني بر دوران كامل زمين به دور خورشيد ( زمان زيجي ) است .

قسمت اول

حدودا بيست سال است که هر چند يک بار در يکي از کشورهاي اروپايي واقعه عجيبي اتفاق مي‌افتد . داستان هم اين است که شب مي‌خوابند و صبح که بيدار ميشوند مي‌بينند که در مزارع گندم دايره‌هاي بزرگي ايجاد شده است . اين اتفاق نمي‌تواند عادي و يا شوخي و جعلي باشد . گذشته از اين يک شبه نمي‌شود چنين اشکالي را با آن دقت در مزارع ايجاد کرد . در اين بين بحران دايره‌هاي گندمزاري متوقف نشده است ، بلکه توسعه نيز يافته و جالب است که اشکال هندسي ، سال به سال هندسي‌تر ، پيچيده‌تر و پرکارتر شده‌اند .

استفان هاوکینگ ، نظریه پرداز برجسته ی انگلیسی تبار علم فیزیک ، در آخرین مقاله ی خود
می نویسد :
 « خداوند ، کیهان را نیافریده است و بیگ بنگ ، نتیجه ای اجتناب ناپذیر از قوانین فیزیکی بود . » 

او در کتاب جدیدش موسوم به « آفرینش عظیم »  که توسط موسسه ی فیزیک آمریکایی منتشر شده است ، و بنا به مطلب استخراج شده از آن که در روزنامه ی سه شنبه ی تایمز  چاپ شده است ،  به بیان یک سری نظریات جدید می پردازد که از اضافات کیهان ، خود یک آفریننده می سازد .  او می نویسد :
« به دلیل وجود قانونی به نام گــــــرانش است که کیهان می تواند خود را از هیچ بسازد ، و این کار را ادامه خواهد داد . در واقع آفرینش خود به خودی و بی اختیار است که دلیل وجود همه چیز به جای هیچ چیز است .  لازم نیست از خدا بخواهیم جهان را بیافریند و آن را به پیش رفتن واگذارد . »
هاوکینگ که با انتشار کتاب خود در سال 1998 به نام « تاریخچه ی زمان » که درباره ی سرچشمه ی هستی بود ، جایزه ی « جهان شناسی » را  از آن خود کرد ، به دلیل مطالعاتش پیرامون « سیاهچاله ها » ، « کیهان شناسی » و « گرانش ذره ای و کوانتومی » شهرت یافت

جهان هستی چگونه برپاست؟

هم‌اکنون یک ایده‌ی خوب در ذهن ما هست که می‌تواند منتج به کشف حقیقت و بنیاد هستی شود. علم فیزیک در قرن بیستم بر پایه‌ی انقلابهای دوگانه‌ی مکانیک کوانتومی (تئوری ماهیت جسم) و نظریه‌ی معروف اینشتین در مورد فضا، زمان و جاذبه معروف به نسبیت، بنا شده است. اما وقتی شما به دو تعریف نهایی از واقعیت دست پیدا می‌کنید زمانی که تنها یک واقعیت را موجود می‌بینید، این راضی‌کننده نیست.
تلاش برای یگانه‌سازی این دو تئوری، موانع تکنیکی فنی و مفهومی وحشتناکی را بر سر راه بهترین نظریه‌پردازان فیزیک در طول دهه‌های گذشته قرار داده و آنان را به چالش کشیده است. برای مثال از آنجایی که جاذبه، خودش را به عنوان یک عامل ایجاد انحراف در فضای چهاربعدی زمان-مکان معرفی می‌کند، پذیرش نظریه‌ی کوانتومی در مورد جاذبه ایجاد مشکل می‌کند. از یک جهت، این به معنای پذیرش شک و تردید هایزن‌برگ در مورد فرضیات موجود راجع به زمان – مکان به شکل فی‌نفسه است که قطعاً مشکل‌ساز خواهد بود.

نظريه نسبيت آلبرت انيشتين (Theory of Relativity)

تئوري جاذبه اي که نيوتن (Newton) ارائه کرد خيلي زود بدون تقريبآ هيچ سئوالي جدي مورد پذيرش دانشمندان قرار گرفت. تا اينکه در اويل قرن بيستم آلبرت اينشتين (Albert Einstein 1879-1955) با ارائه نظريه نسبيت خاص در سال 1905 و نظريه نسبيت عام در سال 1915 نه تنها قوانين فيزک و جاذبه عمومي نيوتن بلکه پايه هاي فيزيک عصر خود را لرزاند.

هر چند قبل از او ماکس پلانک (Max Planck) با ارائه نظريه کوانتم (Quantum) تا حد زيادي فيزيک نيوتني را زير سئوال برده بود اما اينشتين با انتشار مقاله هاي خود راجع به تئوري نسبيت رسما" ثابت کرد که فيزيک نيوتن در حالت هاي بسيار خاص پاسخگوي پديده هاي فيزيکي مي باشد.

وي بعد ها با فعاليت هايي که در سالهاي 1920 تا 1925 انجام داد بعنوان يکي از پايه گذاران اصلي مکانيک کوانتم نيز شناخته شد.

آلبرت اينشتين طي سالهاي 1930 الي 1955 به بررسي رفتار عالم هستي پرداخت و مقالاتي در اين باره منتشر کرد. او مي خواست با ترکيب تئوري نسبيت و کوانتم به تئوري جامعي براي مدل کردن جهان هستي دست پيدا کند که زندگي اين فرصت را براي تکميل کار به او نداد. اما بعد ها در سال 1933 هابل (Hubble) و هومنسون (Humanson) با تحقيقاتي که در زمينه کهکشانهاي مختلف انجام دادند بر نظريه هاي او را جع به جهان هستي صحه گذاردند.

آلبرت انيشتين دو نظريه دارد. نسبيت خاص را در سن 25 سالگي بوجود آورد و ده سال بعد توانست نسبيت عام را مطرح کند.